Progressie

Kijk die boeventronie van Nica dan!

Ik schaam me wel een beetje hoor, dat ik dit blog zo verwaarloos heb de laatste weken. Is het een goed excuus dat ik druk bezig ben mijn eigen bedrijf Mogi Hondenfotografie op te starten. En dat ik daarvoor ook een website heb gemaakt en bij hou? Ik denk het wel. Want ook mijn project 52 weken met Lóis in 2012 vergeet ik niet. Misschien soms wel om de foto’s op deze site te posten, maar in de Flickr groep staan ze wel. Dus nu is die pagina ook weer bijgewerkt. Dan hebben we natuurlijk ook die kleine Nica nog. Die moet ook opgevoed worden. Bovendien ben ik met beide dames aan het trainen. Kortom, hoewel jullie via deze site weinig van ons horen gaan we ondertussen druk verder en kun je onze belevenissen altijd nog volgen op bijvoorbeeld Facebook, Flickr, YouTube en Instagram. Digitaal genoeg.

Voldoende excuses. De titel is progressie, waarin dan?

Lóis in het bos, heerlijk vinden we dat!

In eerste instantie in de relatie met Nica. Nica is helemaal geaccepteerd en dat buit die kleine draak goed uit. Ze mag veel te veel van tante Lóis. Lóis is echt zo ontzettend lief. Alleen als ze een botje heeft of een nieuw speeltje mag Nica niet in de buurt komen. Dan nog waarschuwt ze alleen door te grommen, daar blijft het bij. ’s Morgens springt Nica als eerste boven op Lóis als ze wakker wordt. Als ze uit de bench mag gaat ze direct naar Lóis en probeert bovenop haar te gaan liggen. Daar probeert Lóis zich dan weer onderuit te wurmen. Nica is tenslotte ook al zo’n 20 kilo! Jawel, vorige week woog ze 18,6kg en scheelde ze in schofthoogte nog maar 9 cm met Lóis. Gisteren was Nica precies 5 maanden. Die wordt beslist groter dan Lóis, ze is ook grover gebouwd.

Lóis is dus de achterste, Nica de voorste. Het verschil wordt steeds kleiner tussen die twee.

Er is ook progressie in het volwassen worden van Lóis. Sinds Nica er is, is ze een stuk rustiger. Het kan meespelen dat ze net loops geweest is, daar wordt ze ook altijd rustig van. Maar ze is bedaard, overziet de dingen rustig, heeft meer vertrouwen in alles en laat de boel lekker over zich heenkomen. Ik vind dat heel mooi om te zien. Als Nica zich buiten even misdraagt in Lóis haar ogen, dan grijpt ze in en krijgt Nica even op haar donder. Daardoor leert Nica ook sneller wat de regels zijn. Lóis helpt me dus echt bij het opvoeden van die kleine dondersteen.

Vorig weekend zijn ze voor het eerst samen uit logeren geweest. Nica had nergens problemen mee. Dat is zo’n blije guppepup die alles leuk vindt. Lóis en ik vonden het allebei moeilijk. Ondanks het feit dat ze bij een geweldige oppas thuis zitten die alle aandacht voor ze heeft en misschien nog wel meer met ze gaat lopen dan ik. Blijkbaar wilde Lóis niet meelopen.

Heel treffend: een mooie stralenkrans voor de allerliefste Lóis

Die wilde graag weer naar huis. Alsof ze dacht dat ik daar dan zou zijn. Het logeerpartijtje heeft 24 uur geduurd, inclusief een nachtje slapen. Wij waren ondertussen een weekendje naar mijn ouders. Konden we een keer gezellig uit eten. Maar in mijn achterhoofd bleef het knagen. Het klopte niet zonder honden. Blijkbaar ben ik een echte hondenmoeder. Dat belooft wat tijdens de vakantie. Dan kan ik niet even terug om te knuffelen of om ze zelfs maar weer mee naar huis te nemen. Ach, hier worden ze ook weer socialer van moet ik dan maar denken. De oppas is zo lief dat Lóis binnen een paar dagen vast net zo aan haar hangt als aan mij.

Lieve Loosje in het bos

We maken ook progressie met trainen. Met Lóis ben ik ondertussen voor de ClubGG aan het trainen en we vinden het allebei heerlijk. Het is zo mooi om te zien dat ze het echt leuk vindt samen met mij op dat veld. We leren weer leuke nieuwe dingen op een hele fijne speelse manier. Bij de KC Delft. Erg tof.

Tot slot boeken we geen progressie met de allergie van Lóis. In de zomer knaagt ze haar poten kapot van de jeuk. Dit jaar hebben we hulp gezocht van een homeopatische dierenarts die ook de reguliere geneeswijze toepast. Maar tot nu toe hebben beide wegen niet dat opgeleverd wat we wilden. Namelijk geen jeuk meer. We kunnen  niet precies vinden waar ze allergisch voor is. Er is bloedonderzoek gedaan, een huidafkrabsel gemaakt en we hebben diverse medicijnen geprobeerd. Ze krijgt nu Atopica, vrij heftig spul. Hoewel het totaalbeeld veel rustiger is, blijft ze jeuk hebben. Gelukkig voor Lóis is de zomer bijna voorbij. In de winter lijkt ze er namelijk geen last van te hebben. Jeuk is waardeloos!

Lóis is super relaxed bij de dierenarts

Samen bij de dierenarts wachten op de uitslag van het huidafkrabsel

 

Alert op wat komen gaat

De blik van Lóis zegt alles, maar ze laat Nica wel toe. Liefffff!!!

Nica blijft proberen zo dicht mogelijk bij Lóis te slapen, hier heeft ze succes.